İnsan ve Hayal Kurmak

Hayal Kurmak Zor Mu?

Biraz hayallerden bahsetmek istiyorum. Bir düşün bakalım var mı hayalin? Peki en çok ne zaman hayal kurarsın? Sanırım herkes en çok çocukluk zamanlarında kurardı hayali.

Herkesin dilinde hayatın gerçekleri mottosu var. Tabi ki bu hayatın gerçekleri konusu devreye girince insan herhalde hayallerinden de vazgeçer. Benim çok hayalim vardı küçükken. Bazılarını hiç dile getirmedim bile. En başta annem babam ne derdi? Sonra eş sonra çocuklar? Hep başkaları mutlu olsun diye yaşayanlardan mısın sen de? O zaman bu yazı senin için.

Hayatının merkezine kendini koymayı öğrenmediğin sürece hep başkalarını mutlu etmeye çalışır durursun. Kendi değerinin, gücünün, öneminin farkında olmazsın olamazsın. Ben de bir gün o küçük kız çocuğunun gözlerinin içine baktığımda onun elini tuttuğumda idrak ettim. Ne çok vazgeçmişim kendimden ne çok geçiyoruz kendimizden. Kendimize verdiğimiz kimliklerin altında yok oluyoruz. O kimliklere veriyoruz isim anne, baba, evlat, arkadaş, eş daha uzar gider bu liste. Ve bu kimliklerin altında da anlamlarımız, hikayelerimiz var. Bir anne baba böyle olmalı, bir evlat şöyle davranmalı… kendimiz bu kalıba uymadığımızda kendimizi, karşımızdaki bu kalıba uymadığında karşımızdakini suçluyoruz. Suç varsa ceza vardır. İşte bilinçaltımız bunu böyle algılıyor. Ve bugün yapılan klinik araştırmalarda%90 bilinçaltımızda hareket ediyoruz. Kendimizi zihnimiz, bilinçaltımız zannediyoruz. Kendimizi nasıl sınırladığını hızı görebiliyor musun? Gerçek potansiyelimizin çok azını kullanıyoruz. Sınırlarımızın kapasitemizin yapabileceklerimizin farkında bile olmadan yaşıyoruz günlük hayatımızı.

Oysa hayat bize gitmemiz gereken yere zaten her defasında tekrar ve tekrar götürüyor. Tek yapmamız gereken sadece ona izin vermek.

Senin hayattan beklentin varsa hayatın da senden beklentisi var. Olmaya geldiğini olmanı bekliyor.

Bir adım geri çekil ve hayatına dışarıdan bir gözle bak. Nasılsın?